ICESAVE SPRENGJAN FRÁ ÓMARI GEIRSSYNI !

"Þegar Landsbankinn fékk rekstrarleyfi fyrir Icesave í júlí 2006 samkvæmt skýrteini FSA No.207250, var honum gert að kaupa viðbótartryggingu hjá FSCS. Bankanum var reiknað iðgjald með flókinni formúlu sem ekki hefur fengist gefin upp. Frá iðgjaldinu var veittur óþekktur afsláttur, sem átti að endurspegla þá trygginga-vernd sem bankinn naut á Íslandi. Bankinn var nú kominn með sömu innistæðu-tryggingar og aðrir bankar í Bretlandi og greiddi svipuð trygginga-iðgjöld."

 

Eftirfarandi klausa er úr óbirtri grein Loft Altice Þorsteinssonar sem Morgunblaðið hefur af einhverjum ástæðum heykst á að birta.

Enda upplýsir hún um megin lagabrot breskra stjórnvalda í ICEsave deilunni.

Þau eru að rukka íslensk stjórnvöld um lögbundinn kostnað síns eigin tryggingakerfis.

 

Ég endurtek, Landsbankinn var með skyldutryggingu í Bretlandi og viðskiptavinir bankans nutu fullrar tryggingaverndar.  Og þessi trygging var greidd út af breska tryggingasjóðnum.  Það hefur breska fjármálaráðuneytið staðfest í bréfi til Lofts frá 8. mars 2010.

 

 

"“ICEsave was the trading name of Landsbanki Island HF. It was authorised by the Financial Services Authority (FSA) from December 2001. It had an office in London, which meant that, as it had a physical presence in the UK, it was required to top-up to the FSCS. Consumers in the United Kingdom could (thus) be sure of the level of protection they had. We would confirm that the FSCS will pay compensation to the maximum limits, irrespective of the size of the levy paid to them.”"

 

Það er ekkert hægt að misskilja compensation to the maxium limits.  Það þýðir einfaldlega að breski tryggingasjóðurinn, FSCS greiddi út fullar bætur.

Það að bretar eru síðan að rukka Íslendinga um þær bætur er sama lögleysan og að Sjóvá myndi senda Tryggingamiðstöðinni reikninginn vegna tjóna sem viðskipavinir Sjóvá yrðu fyrir.  Og þegar Tryggingamiðstöðin myndi spyrja af hverju, þá væri gengi handrukkara sent á svæðið með tilboðið, semjið eða hafið verr af.

Það er þetta sem þolir ekki dagsljósið hjá bretum, óháð annarri lagalegri stöðu málsins.

 

Og þetta er kannski grunngrunnkjarni ICEsave deilunnar, sönnunin á að um algjöra fjárkúgun og glæp er að ræða.

Og við sem þjóð hundsum þessar upplýsingar Lofts.  

Andstaðan lætur eins og hún skilji ekki hvað hún er á móti.

 

Ég hef nokkrum sinni vakið máls á þessu, alltaf með engum árangri.  Nema þegar ágætur Já sinni mætti í heimsókn og reyndi að fella mig á tæknilegu atriði.  Það var sem sagt Já maður sem kveikti, ekki samherjar okkar Lofts í baráttunni.

Vissulega get ég ekki fullyrt að þessi yfirlýsing starfsmanna FSA sé rétt, hef aðeins séð afrit af innihaldi hennar.  En þetta eru það alvarlegar upplýsingar að þær krefjast tafarlausrar rannsóknar.

Og að ICEsave samningurinn sé dreginn til baka á meðan.  Þjóðaratkvæðinu sé því frestað á meðan hin meinti þjófnaður sé kannaður.

Annað er alvarleg afglöp og hreinlega yfirlýsing um að efnisatriði málsins skipti engu máli.  

En þau skipta máli, öllu máli.  

Þegar reiður skattgreiðandi höfðar mál út af Já-inu svo við tökum mark á skoðanakönnunum, þá verður þetta kannað, starfsmenn FSA verða kallaðir fyrir dóm, eiðsvarnir.  Komi það í ljós að bretar lugu í okkur allan tímann um að þarlend stjórnvöld hafi fjármagnað ICEsave útgreiðslurnar, þá er ljóst að stjórnvöld sem hundsuðu þessar upplýsingar Lofts, eru ábyrg um vítaverða vanrækslu.  

Refsiverða vanrækslu.  Og tilræði við þjóð sína.

 

Ef marka má Lee Buchheit þá var honum ekki kunnugt um þessa skyldutryggingu Landsbankans.  Þó var skýrt um það kveðið í viðbótum við reglugerðina um innlánstryggingar, að einstök aðildarríki ESB voru skyldug til að kanna greiðsluhæfi tryggingakerfa heimaríkis þess erlenda banka sem ætlaði að starfa á fjármálamörkuðum þeirra, og ef vafi léki, þú urðu þau að krefja bankann um aukaaðild að sínu tryggingakerfi.

Neytendur áttu alltaf að njóta fullrar tryggingarverndar.

Og þetta var ekkert leyndarmál, stendur skýrt í reglugerðinni, og Alain Lipietz vakti athygli á þessu í blaðgrein.

 

Lee Buchheit fullyrti i viðtalinu við Egil Helgason að bretar  hefðu þurft að fjármagna það sem var umfram 20.000 evrunnar og vildu eins og hann sagði það fá það til baka eðlilegum vöxtum.

Alvarleg rangfærsla þegar það er staðfest að um lögbundin útgjöld breska tryggingasjóðsins var að ræða.  Og breski ríkissjóðurinn leggur ekki krónu í þann sjóð, hann er fjármagnaður með tryggingaiðgjöldum fjármálafyrirtækja.

Og þegar þessi rangfærsla er notuð sem liður i hræðsluherferð gegn því fólki sem vill standa á rétti þjóðarinnar og hafna fjárkúguninni, þá er um hreina glæpsamlega gjörð að ræða.

 

Hvort þessi pistill minn hreyfi við andstöðunni, að hún taki sig rögg og komi upplýsingum Lofts í umræðuna veit ég ekki.

Annars verður maður bara halda áfram að ítreka brotin, aftur og aftur.

Hugsanlega skilar lestur á svona pistlum einhverjum Nei-um frá fólki sem var í vafa.  En gegn ægivaldi auðmiðlanna og valdastéttarinnar þá eru áhrif svona bloggskrifa aðeins lítið korn á sandströnd.

En opinber umræða um þær, að þetta sé kynnt í fjölmiðlum og fylgt eftir af fólki sem hefur aðgang að fjölmiðlum, það getur ráðið úrslitum um að fólk staldri við, og fari að vinna þetta ICEsave mál eins og fólk.

Hætti þessum deilum um hlut sem almenningur á ekki þurfa að deila um, ekki ef þjóðfélagið er þroskað lýðræðis og réttarríki.

ICEsave deilan á að leysast á skýrum grunni laga og réttar, og úrskurður dómsstóla um allar hliðar málsins eru nauðsynlegar áður en nokkurn samning er hægt að gera. 

Aðeins þá, aðeins þá eru komnar forsendur sáttar og aðeins þá mun þetta mál víkja fyrir öðrum mikilvægari málum.

 

Leið réttarríkisins er sáttin í ICEsave, engin önnur sáttarleið er til.

Að rökstyðja undalátssemi fyrir kúgun með því að svo miklir hagsmunir eru í húfi er eins og faðirinn sem sagði við dóttur sína að hún ætti ekki að kæra nauðgun forstjórasonarins, hann fengi stöðuhækkun ef hún þegði en hann yrði rekinn ef hún kærði.

Það eru ekki margir áratugir síðan þjóðfélagið var svona, að hið ljóta og illa var þaggað niður út af hagsmunum.  Raunverulegum eða ímynduðum.  Og það mátt aldrei ákæra góðborgarana eða afkvæmi þeirra.

 

Viljum við virkilega svona þjóðfélag á ný???

Að það megi ekki ákæra bretana því þeir eru svo virt vinaþjóð???  

Eða við eigum að láta nauðgun viðgangast vegna þess að við gætum tapað á því?????

 

Ég vona ekki, virkilega ekki, ég vill það allavega ekki.

Og ég mun pistla fram á síðasta dag, þar til ljóst verður hvernig þetta fer.

En miklu auðveldara væri allt ef við hættum að láta andstæðinga okkar, Áfram sinna stjórna allri umræðunni, að allur okkar kraftur fer í að leiðrétta rangfærslur þeirra.

Við erum með skýrt mál í höndum og lögin eru okkar megin.

Við eigum að taka frumkvæðið og nýta okkur þau vopn sem við höfum.  Vilji Mogginn ekki birta grein Lofts, þá eigum við sjálf að birta hana, allstaðar þar sem Netskrif okkar eru.  

Og við eigum að leggja fram beiðni um opinbera rannsókn á hvort bretar séu virkilega að rukka aðra þjóð um sín eigin lögbundnu útgjöld.

Aðeins þannig náum við frumkvæðinu, við eigum að láta hina verjast.

 

Það er jú sjálf framtíðin sem er í húfi.

Kveðja að austan. 

http://omargeirsson.blog.is/blog/omargeirsson/entry/1156139/?fb=1